Albert Camus (1913 - 1960) to francuski pisarz, urodzony w Algierii francuskiej w biednej rodzinie europejskich emigrantów. Laureat literackiej Nagrody Nobla w 1957.
Wcześnie został osierocony przez ojca, który zginał w walkach I wojny światowej. W uzyskaniu wykształcenia pomógł mu wychowawca szkolny, który uzyskał dla niego stypendium naukowe.
Camus z wykształcenia był filozofem i historykiem kultury antycznej. Pracował jako dziennikarz. Jego wielką pasją był teatr, pisał dramaty i reżyserował sztuki w założonym przez siebie teatrze. Zarówno w pracy dziennikarskiej jak i działalności teatralnej pozostawał blisko problemów robotników i całe życie zachował wrażliwość dla ubogich.
Uchodził za miłośnikiem życia - był zagorzałym kibicem futbolu, cieszył się wielkim powodzeniem u kobiet, utrzymywał liczne przyjaźnie, z pasją uprawiał sport.
Swoją pierwszą powieść Obcy opublikował w 1942 roku. Jest ona uznawana za utwór reprezentujący filozoficzny egzystencjalizm, choć Camus nie nazywał siebie egzystencjalistą. Poza Obcym napisał tylko dwie inne powieści: Dżumę (1947) oraz Upadek (1957). Swój talent pisarski realizował także pisząc znakomite eseje i opowiadania. Zginął tragicznie w wypadku samochodowym w 1960 roku.
