Niezbędne informacje na temat dramatu Mrożka.

Po raz pierwszy Tango zostało opublikowane w miesięczniku Dialog w 1964 r., w wydaniu książkowym ukazało się w 1973 r. Dramat spodobał się od razu krytykom i publiczności. Porównywano go do Wesela Wyspiańskiego i uznano za jeden z najciekawszych dramatów Polski powojennej.

Tango można odczytywać na kilka sposobów, które nie wykluczają się nawzajem.

  1. W bezpośrednim odbiorze utwór Mrożka jest dramatem o rozkładzie rodziny i konflikcie pokoleń. Jednak konflikt ten przybrał tu nietypową postać, jest bowiem odwrotnością tradycyjnej sytuacji, w ktorej to najmłodszy członek rodziny buntuje się przeciw skostniałym normom społecznym i nietolerancyjnym rodzicom.

  2. Tango jest parabolą społeczną i polityczną, ukazującą pod fabularną warstwą historii o rodzinie, obraz społeczeństwa w państwie totalitarnym oraz mechanizmy dochodzenia do władzy na drodze formowania się takiego państwa.

  3. Tango może być także odczytywne jako utwór o kryzysie kultury współczesnej, w której wyczerpały się dawne wzorce współistnienia tradycji i awangardy poprzez zatarcie zasadniczych różnic między nimi.

  4. Tango jest dramatem zbliżjącym się do poetyki teatru absurdu, a głównie za sprawą obecnej w dramacie groteskowej wizji rzeczywistości.

  5. Tango można także odczytywać jako nawiązanie do wielkiej tradycji dramatów polskich takich jak III cz. Dziadów, Mickiewicza, Kordian Słowackiego i Wesele Wyspiańskiego.

Aby zyskać ciekawą perspektywę na utwór Mrożka, warto zapoznać się z sylwetką pisarza ukazaną na portalu Culture.pl. Zwróć szczególną uwagę na część zatytułowaną Tango. Światowa sława.