Publiusz Wergiliusz Maro (ur. 15 października 70 p.n.e., zm. 21 września 19 p.n.e.)
Wergiliusz żył w ogromnie burzliwym okresie historii Rzymu, kiedy do republikański system władzy został zniszczony podczas krwawej wojny domowej a ostatni przywódca, Oktawian August, adoptowany syn Juliusza Cezara (konkretnie syn jego siostrzenicy) został pierwszym władcą (cesarzem) Rzymu.
Oktawian August rządził imperium rzymskim przez ponad 40 lat i przeszedł do historii jako jeden z najbardziej potężnych i wpływowych władców. Cesarz był wielkim admiratorem literatury i sztuki. Wybrał kilku utalentowanych pisarzy rzymskich, których uczynił twórcami państwowymi, co więcej - wypłacał im pensję.
Wśród poetów, których obdarzył opieką, byli najwybitniejsi twórcy starożytnego Rzymu - Owidiusz, Horacy i właśnie Wergiliusz.
Wergiliusz poczatkowo tworzył tzw. poezję pastoralną ale w końcu, na zamówienia Augusta, zaczął pracę nad eposem. Cesarz pragnął bowiem, aby Rzym posiadał tak wspaniałe dzieła jak eposy Homera.
Marzył o tym, aby stworzyć dla Rzymu mit założycielski, który ukazywałby rzymskie osiągnięcia wobec świata a samych Rzymian jako herosów.
Wergiliusz spędził ostatnie 10 lat swojego życia, pracując nad swoją epopeją - Eneidą. Jako perfekcjonista, pracował niezwykle wolno. Pisał zaledwie 30 - 40 wersów dziennie, z czego codziennie zachowywał zaledwie 2 - 3 idealne wersy, niszcząc pozostałe.
Zmarł, zanim uznał Eneidę za ukończoną, a umierając, pozostawił zalecenie, aby nieukończone dzieło spalić. Na szczęście Oktawian August sprzeciwił się temu i Eneida została zachowana.
