Iliada jako pierwowzór eposu #

Epos (epopeja) to jeden z głównych gatunków epiki.

Obejmuje rozbudowane utwory epickie, zazwyczaj pisane wierszem, ukazujące dzieje legendarnych, mitologicznych lub historycznych bohaterów rzucone na tło wydarzeń przełomowych dla danej społeczności narodowej.

Cechy eposu homeryckiego #

Charakterystyczny dla dzieł Homera był paralelizm dwóch płaszczyzn fabularnych - jednej ulokowanej w świecie bogów, drugiej, w świecie bohaterów. Płaszczyzny te przenikały się. Główną motywację dla poczynań bohaterów były wola i decyzja bogów. Żadne ważne wydarzenie nie dokonuje się bez ich obecności.

Charakter i osobowość bohaterów są wyraźnie wyeksponowane. Bogowie są antropomorfizowani, ich poczynaniami rządzą namiętności i ambicje.

Narrator jest wszechwiedzący i obiektywny, zachowuje jednolity dystans do przedstawionych zdarzeń. Ujawnia się przede wszystkim w inwokacji.

W stylu eposu homeryckiego zaznaczają się dwie tendencje:

  • patetyczny styl opowiadania, dostosowany do wagi tematu i heroicznych czynów opisywanych postaci
  • realistyczny styl drobiazgowego opisu przedmiotów, sytuacji, wyglądu bohaterów itd.

Nieodzownym elementem eposu są opisy scen batalistycznych (tj. walk i pojedynków), pełne dynamiki i malowniczości.

Opisy realiów pełnią funkcję retardacyjną, wstrzymują rozwijanie wydarzeń, spowalniają akcję, ale za to pozwalają lepiej scharakteryzować bohaterów lub ukazać sytuację.

Charakterystyczne środki stylistyczne to porównanie homeryckie oraz stałe epitety.