Wydarzenia opisane przez Homera w Iliadzie zakorzenione są w micie o wojnie trojańskiej. Jego początek sięga przyjęcia weselnego księcia Peleusa i bogini Tetydy, na które nie została zaproszona bogini niezgody - Eris. Obrażona bogini pojawiła się więc nieproszona i rzuciła na stół weselny złote jabłko z napisem dla najpiękniejszej. Boginie zaczęły rywalizować o to, by jabłko przypadło im w udziale. Do tytułu najpiękniejszej pretendowały Atena, Afrodyta i Hera.
Spór między nimi miał rozstrzygnąć Parys – piękny pasterz. W istocie młodzieniec był synem Priama - króla Troi. Porzucony w górach, bowiem przepowiednia głosiła, że sprowadzi zgubę na Troję, został cudownie uratowany od śmierci i wychowany przez pasterzy. Boginie obiecały Parysowi nagrody, jeśli wskaże je do miana najpiękniejszej: Hera oferowała mu władzę nad światem, Atena chciała obdarzyć go mądrością, natomiast Afrodyta obiecała mu za żonę Helenę – najpiękniejszą kobietę na świecie. Parys oddał jabłko Afrodycie i postanowił zdobyć Helenę, mimo, iż była ona żoną króla Sparty - Menelaosa.
Niedaleko potem Parys przybył do Troi, gdzie wyszło na jaw, że jest porzuconym synem Priama i Hekabe. Wzruszeni rodzice zlekceważyli wróżbę sprzed lat i przyjęli syna do rodziny. Niedługo potem Parys wyruszył statkiem do Sparty, bo zdobyć obiecaną przez Afrodytę Helenę. Menelaos - król Sparty, ugościł Parysa, ten zaś podstępnie uprowadził jego żonę.
Oburzony Menelaos wypowiedział Trojanom wojnę, dla której pozyskał sojuszników pośród wszystkich państw greckich. Brat Menelaosa Agamemnon poprowadził wojska pod Troję. Odyseusz i Menelaos udali się do władców Troi jako posłańcy, żądając oddania uprowadzonej Heleny. Ponieważ ich żądanie zostało odrzucone, rozpoczęli wojnę. Jej przebieg opisał Homer w swoim poemacie.
